Podróże w moim życiu miały swój początek w starych albumach zdjęciowych moich rodziców, tak mi się przynajmniej wydaje. Podróżuję, bo daje mi to balans pomiędzy codziennością, a umysłem łaknącym nieustannej różnorodności. Kręcą mnie inspiracje z każdej dziedziny sztuki, a ponadto: inności, kolory, kuchnie, języki, ludzie i ich zwyczaje oraz akweny wodne i to, jak wygląda niebo w danym zakątku świata.
Bhutan, Urugwaj i Kirgistan.
Różowe delfiny w Amazonii, Inti Raymi w La Paz, trekking wokół Annapurny, mongolskie stepy konno … trochę tego jest, ale nic niemożliwego.
No i Księżyc. Głównie ze względu na prędkość i przestrzeń 🙂
Mówią, że świetnie prowadzę motor, wymyślam całkiem karłaczno-zabawne układy taneczne dla dzieci,
dostosowanie się do nowych warunków zajmuje mi bardzo krótką chwilę.
Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Kambodża, Chorwacja, Czechy, Dania, Anglia, Francja, Niemcy, Grecja, Monako, Węgry, Islandia, Indie (+ Andamany), Indonezja, Włochy, Japonia, Litwa, Luksemburg, Malezja, Czarnogóra, Maroko, Namibia, Holandia, Watykan, Norwegia, Rumunia, San Marino, Singapur, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Tajlandia, Turcja, Ukraina, POLSKA.
Yogyakarta
znasz to uczucie, kiedy jakieś miejsce poza domem staje się dla Ciebie szalenie ważne? Tym jest właśnie dla mnie Jogja – drugim domem, ‘na końcu świata’.
Barcelona
znowu o powrotach! Bo przecież ‘powrót’ to dopiero połowa podróży…
Do Barcelony przyjechałam raz i było mi za mało. Przyjechałam drugi raz, wciąż było mało.
Przyjechałam trzeci i w niej zamieszkałam. Uliczki tego miasta sprawiają, że kiedy tam jestem, co krok coś woła o uwiecznienie na fotografii.
Bieszczady, Tatry czy Sudety?
Polska jest dla mnie jednym z najpiękniejszych zakątków na Ziemi. Niemal co weekend poznaję ją troszkę bardziej, a miejsca, do których wracam, kiedy tylko jest możliwość to szlaki i Wroclove.
