Kuba – kraj ognistej salsy i rumu

Będąc na Kubie trzeba spróbować trzech rzeczy: powąchać oryginalnych kubańskich cygar (do palenia nie nakłaniamy), skosztować kubańskiego rumu produkowanego według tradycyjnej receptury, i pójść do klubu, w którym impreza w rytmie salsy trwa do białego rana. Warto też wziąć godzinkę lub nawet kilka godzin lekcji salsy u miejscowych instruktorów.

Salsa na Kubie ma szczególne znaczenie – to taniec tradycyjny, którym nieustannie rozbrzmiewają tamtejsze kluby. W nich oprócz współczesnej muzyki dyskotekowej i niezbyt składnych tańców-wygibańców, salsa nadal króluje i ma się dobrze nie tylko na scenie festiwalowej. Niemal każde dziecko jest uczone technik tanecznych. Salsę tańczy się w domach, w lokalach i na ulicy. Styl ma charakterystyczny rytm, a tancerze i tancerki w kolorowych strojach hipnotyzują wdziękiem, urokiem i umiejętnościami. Nie tylko w dużych miastach pokroju Hawany, ale też w małych miejscowościach działa wiele szkół tańca, a instruktorzy salsy mają ogromne wzięcie. Każdego roku na Kubie odbywają się festiwale salsy i konkursy np. International Cuban Dance Festival in Havana, a najlepsi tancerze przez wiele lat przygotowują się do udziału. I chociaż salsa wywodzi się z Kuby, to już dawno podbiła świat i serca milionów tancerzy, a także podróżników odkrywających lokalne uroki. Jedną z atrakcji, na którą koniecznie polecamy się zdecydować są lekcje salsy w lokalnych szkołach tańca. Co innego przyglądać się tancerkom i tancerzom, a zupełnie co innego samemu zatańczyć. Salsa kubańska to rytmiczny i w założeniach prosty taniec, którego podstaw każdy nauczy się w ciągu jednej lub kilku lekcji z instruktorem. Jednak, by opanować ją po mistrzowsku, o, to już trzeba związać się z nią na dobre i na złe!

Rum z Kuby ma swoją renomę. Jest to jeden z głównych towarów eksportowych i powodów narodowej dumy, a głównym producentem rumu na Kubie jest Havana Club. Kubański rum wytwarza się z trzciny cukrowej, z której rafinowana jest złoto-brązowa melasa. Jej rodzaj zależy od gatunku trzciny, a melasa bezpośrednio wpływa na pożądany efekt. Mieszając ze sobą melasę odmiennego pochodzenia otrzymuje się inne rezultaty; podobnie zresztą jak to dzieje się w przypadku łączenia gatunków chmielu w piwie, choć chmiel odgrywa jedynie funkcję przyprawy. Melasę miesza się, rozcieńcza, poddaje fermentacji, destylacji, oczyszczaniu węglem drzewnym i leżakowaniu w dębowych beczkach. Na koniec trunek przechodzi jeszcze jeden etap oczyszczania i leżakowania. Cena rumu kubańskiego zależy od rodzaju melasy i czasu składowania. Im dłuższy czas, tym rum jest ciemniejszy i szlachetniejszy, a co za tym idzie – droższy. Rum z Kuby można podzielić na trzy główne rodzaje: lekki, średni i ciężki nazywany też ciemnym. Inny podział zakłada rum lekki i półaromatyczny, średni trzyletni, średni pięcioletni, ciemny siedmioletni. Im dłużej składowany, tym oczywiście cięższy. Ten lekki najlepiej smakuje z lodem i cytryną, średni ze względu na bogatszy smak wymaga jedynie lodu, a do ciemnego nie należy nic dodawać, by poczuć pełną gamę smaku. Oczywiście każdy pije tak, jak lubi i nie ma sensu sprzeczać się co do preferencji smakowych. W kubańskich klubach można zamówić rum w każdej formie, każdej postaci i z każdym dodatkiem.