Indonezja jest tak różnym od naszych regionów krajem, że zachwyca i zadziwia w niej prawie wszystko. Istnieje tam jednak kilka „must see”, czyli miejsc, których warto odwiedzić podczas podróży po indonezyjskich wyspach. Czarują one nie tylko wspaniałymi widokami, ale i niepowtarzalnym klimatem.
W Indonezji znajduje się największa świątynia buddyjska na świecie – Borobudur. Na IX-wiecznej kamiennej konstrukcji, przypominającej schodkową piramidę, znajduje się kilkadziesiąt stup w kształcie dzwonu oraz kilkaset posągów przedstawiających Buddę. Ze szczytu świątyni rozpościera się zaś piękny widok na okoliczne góry, lasy i pobliską świątynię hinduistyczną Prambanan.
Znajdująca się nieopodal Borobudur świątynia hinduistyczna to dowód na to, że niegdyś na Jawie hinduizm i buddyzm były dwiema koegzystującymi obok siebie religiami. Prambanan to sporych rozmiarów kompleks świątynny poświęcony trójcy bogów: stwórcy Brahmie, opiekunowi Wisznu i niszczycielowi Śiwie.
Podróżując po Indonezji nie sposób nie trafić na któryś z kilkuset wulkanów. Jednym z nich jest wciąż czynny Merapi. Majestatyczna góra mierzy aż 2910 m n.p.m. i stanowi popularne miejsce trekkingowe. Zarówno widok z Merapi, jak i widok na nią z okolicznych wzniesień jest bowiem zniewalający.
Kolejnym wartym zobaczenia wulkanem jest Kawah Ijen. Jest to miejsce budzące sprzeczne emocje. Znajduje się tam bowiem rajsko wyglądające jezioro o przepięknym, turkusowym kolorze, które w rzeczywistości jest terenem eksploatacji siarki. Każdego dnia pracujący na nim Indonezyjczycy narażają swoje zdrowie i życie.
Wysepka Tanah Lot to jedno z najbardziej urokliwych miejsc na całym Bali. Niewielkiej wielkości formacja skalna stanowi lokalizację hinduistycznej świątyni Pura Tanah Lot (pol. „ziemia pośrodku morza”). Jest ona jedną z siedmiu świątyń, które według wierzeń mają uchronić Bali od zła nadciągającego ze strony oceanu.
Karimunjawa to archipelag 27 małych wysepek, położonych na północ od wyspy Jawa. Zachwycają one przede wszystkim rajskimi, piaszczystymi plażami, dziką roślinnością i najpiękniejszą w całej Indonezji rafą koralową.
7.WYSPY GILI
Inne indonezyjskie wysepki, które przyciągają swoim urokiem to wyspy Gili. Znajdują się one nieopodal Lombok i słyną z klimatycznych, dzikich plaż oraz oblewającej je turkusowej wody. Miejsce to nazywane jest “tropikalnym rajem backpackerów”, ponieważ mimo swojego rajskiego klimatu, nie jest drogie.
Nieodłącznym element indonezyjskiego krajobrazu są liczne jaskinie i skalne wgłębienia. Jedną z najpopularniejszych z nich jest jaskinia Jomblang. Zasłynęła z powodu tzw. „lights of God” (pol. światła Boga), czyli przedzierających się do jej wnętrza promieni słońca. Aby dostać się do jaskini trzeba zjechać do niej kilkadziesiąt metrów po linie.
Goa Gajah, czyli Jaskinia Słonia to jeden z najbardziej fascynujących zabytków Indonezji. W jej wnętrzu mieści się bowiem hinduistyczna świątynia z charakterystycznym wejściem, wyglądającym jak usta Demona.
Na terenie Indonezji znajduje się 50 parków narodowych. Największą sławą poszczycić się może Komodo, który zamieszkuje endemiczny gatunek gada, znany jako waran z Komodo. Sam park znajduje się zaś na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Przed wyprawą do nowego, nieznanego nam jeszcze kraju, często zastanawia nas czy jest w nim bezpiecznie. Obok atrakcji turystycznych, natury i ogólnych warunków, bezpieczeństwo to jedna z najważniejszych rzeczy przy wyborze kierunku. Jak wygląda sytuacja w Indonezji?
Indonezja jest jednym z największych krajów na świecie, o obszernym i mocno zróżnicowanym terytorium. Ciężko jest więc mówić o jej ogólnym bezpieczeństwie. Istnieją tam bowiem miejsca mniej lub bardziej niebezpieczne. Generalnie jednak kraj uważany jest za wyjątkowo bezpieczny dla turystów. Oprócz małych kradzieży i rozbojów, w Indonezji największym zagrożeniem są zamachy terrorystyczne oraz… klęski żywiołowe.
Nawet samotne podróżowanie po Indonezji nie wiąże się z żadnym większym zagrożeniem. Ministerstwo Spraw Zagranicznych odradza jednak podróże do trzech rejonów kraju: prowincji Środkowe Sulawesi (Celebes), na zachodnie i wschodnie wybrzeże Cieśniny Sundajskiej w prowincji Lampung oraz do prowincji Banten. Miejsca te należą do regionów najbardziej narażonych na trzęsienia ziemi i uderzenia sporych fal oceanicznych. Ucierpiały one mocno w trakcie tsunami w 2018 roku, a obecnie borykają się ze skrajnym ubóstwem, a co za tym idzie – zwiększoną przestępczością. Dodatkowo w Środkowym Sulawesi działają uzbrojone grupy i może dochodzić do starć między nimi, a siłami rządowymi.
Największe zagrożenia w Indonezji związane są z działaniem sił natury, które niestety rzadko kiedy bywają do przewidzenia. Jej terytorium znajduje się bowiem w tzw. Pacyficznym Pierścieniu Ognia, czyli strefie szczególnie narażonej na trzęsienia ziemi i erupcje wulkaniczne. Średnio raz na kilka lat w wybrzeża kraju uderzają fale oceaniczne, które powodują śmierć setek, a nawet tysięcy ludzi. Co jakiś czas zdarzają się także trzęsienia ziemi o różnym nasileniu (zazwyczaj nie zagrażające życiu ludzi). Warto o tym pamiętać wybierając nowy kierunek podróżniczy. Nie popadajmy jednak w paranoję, jako że niebezpieczeństwo związane z klęskami żywiołowymi może zdarzyć się w każdym zakątku świata.
Indonezja należy do krajów zagrożonych zamachami terrorystycznymi. Jednakże po atakach na Bali (w 2002 i 2005 roku) oraz ostatnim w Dżakarcie (w 2016) władze państwa znacznie zwiększyły środki bezpieczeństwa. Wzmożone są przede wszystkim kontrole na lotniskach i w portach morskich oraz patrole w miejscach turystycznych. Ministerstwo Spraw Zagranicznych zaleca zachowanie szczególnej ostrożności w miejscach mogących być celami ataków (tj. zabytki, hotele i centra handlowe), zwłaszcza w okresach wakacyjnych i świątecznych.
W razie wypadku lub choroby z powodu jakości świadczonych usług, lepiej korzystać z prywatnych klinik i gabinetów niżeli z publicznych placówek. Koszty leczenia i opieki medycznej są tam niestety bardzo wysokie. Przed wyjazdem warto więc wykupić wysokiej klasy ubezpieczenie. Jeżeli jedziesz do Indonezji razem z Klubem Podróżników „Soliści” takie ubezpieczenie jest wliczone w cenę wyjazdu. Możesz też wykupić dodatkowe ubezpieczenie od sportów ekstremalnych (np. nurkowania głębinowego) oraz chorób przewlekłych.
Indonezja nie należy do najpopularniejszych kierunków podróżniczych wśród turystów z Polski. Z tego też powodu mało co o niej wiemy. Tymczasem jest to miejsce wielobarwne, ciekawe kulturowo i charakteryzujące się niesamowitą przyrodą. Jakie ciekawostki o Indonezji warto znać?
Indonezja to największy archipelag na świecie. Państwo wyspiarskie położone jest na dokładnie 17 508 wyspach. Jednakże zaledwie 6 tysięcy z nich jest zamieszkana przez ludzi.
Nazwa kraju wywodzi się z dwóch greckich słów: indos – „indyjski” oraz nesos – „wyspa”.
Jest ona czwartym najludniejszym krajem na świecie. Zamieszkuje ją blisko 262 milionów mieszkańców.
Flaga Indonezji przypomina odwróconą do góry nogami flagę Polski. Jej godłem jest zaś złoty orzeł.
Przez liczne świątynie buddystyczne i hinduistyczne Indonezja kojarzy się przede wszystkim z tymi dwoma religiami. Tymczasem aż 88% społeczeństwa wyznaje islam. Hinduizm zaś zaledwie 1,7%, a buddyzm 0,7%.
W Indonezji znajduje się jedna z największych świątyń islamu na świecie. Jest nią ogromnych rozmiarów Meczet Niepodległości (Masjid Istiqlal) w Dżakarcie.
Wybuch indonezyjskiego wulkanu Krakatau w 1883 roku uznany został za najgłośniejszy dźwięk w dziejach ludzkości. Huk powstały w wyniku erupcji był słyszalny z odległości 4325 kilometrów. Szacuje się, że poziom natężenia dźwięku w odległości 150 kilometrów od epicentrum wynosił około 180 decybeli.
Powstałe w wyniku erupcji wulkanu Krakatau gazy sprawiły, że słońce widziane z okolic Indonezji przez 3 lata miało zielone zabarwienie.
Językiem urzędowym w Indonezji jest język indonezyjski. Jednakże szacuje się, że na wyspach używa się ponad 250 różnych języków i około 580 dialektów.
Popularnym „łamańcem językowym” (coś na wzór naszego „szedł Sasza suchą szosą…”) jest w języku indonezyjskim zdanie: „Kuku kaki kakak kakakku kayak kuku kaki kakak kakek ku”. Oznacza ono „Palce mojej siostry są jak palce brata mojego dziadka”.
W Indonezji znajduje się największa świątynia buddyjska na świecie. Jest nią powstała w VIII wieku Borobudur na wyspie Jawa. Konstrukcja ma kształt schodkowej piramidy. Bok jej najniższego tarasu mierzy 111 metrów długości, a całość wysoka jest na ponad 35 metrów.
Stolica Indonezji Dżakarta jest trzecią co do wielkości i liczby ludności aglomeracją na świecie. Szacuje się, że w 2018 zamieszkiwało ją blisko 25,5 milionów ludzi.
W Indonezji znajduje się słynny Park Narodowy Komodo, leżący na trzech małych wyspach: Komodo, Rinca i Padar. Swoją popularność zawdzięcza jednemu ze swoich mieszkańców – waranowi z Komodo, który stanowi endemiczny gatunek
Jeżeli czytasz ten artykuł prawdopodobnie planujesz właśnie swoją podróż do Indonezji lub jesteś już na etapie pakowania walizki. Klimat panujący w danym kraju to zazwyczaj jedna z tych rzeczy, które interesują nas przed wyjazdem najbardziej. Jakiej pogody można spodziewać się w Indonezji?
Indonezja to kraj sporych rozmiarów, ciągnący się przez kilka szerokości geograficznych. Warto mieć to na uwadze planując podróż na indonezyjskie wyspy. Oznacza to bowiem, że gdy na jednej z nich szaleją deszcze i obniżone temperatury, na drugiej mogą akurat panować ogromne upały. Mimo to cała Indonezja charakteryzuje się raczej przewagą gorących i słonecznych dni (z obfitymi, ale przelotnymi deszczami), co czyni ją kierunkiem idealnym na wakacyjne podróże.
Niemal całe terytorium Indonezji znajduje się w strefie klimatu równikowego wilgotnego. Wyjątkiem są leżące na południu kraju Małe Wyspy Sundajskie, które „zahaczają” już o klimat podrównikowy. Charakterystycznymi cechami panującego w Indonezji klimatu jest brak wyraźnych pór roku, stała wysoka temperatura oraz przewaga słonecznych dni. Mimo słońca często zdarzają się tam jednak silne deszcze. Co więcej w okresie letnim w Indonezji występują także cyklony tropikalne, które przynoszą na wyspy silne wiatry. Lepiej być na to przygotowanym i pakując rzeczy na wyprawę pamiętać o lekkiej kurtce przeciwdeszczowej.
W Indonezji nie doznamy sporych rocznych czy nawet dobowych wahań temperatur. W dzień na terenach nizinnych utrzymują się one w okolicach 25–27 °C. W górach jest nieco chłodniej, gdyż słupki rtęci rzadko kiedy skaczą powyżej 20 °C, a najzimniej jest zaś w Górach Śnieżnych w Nowej Gwinei, gdzie temperatury spadają poniżej zera. Na pogodę Indonezji niemały wpływ mają otaczające ją oceany, a dokładnie nadciągające znad nich masy wilgotnego powietrza. Powodują one częste i obfite opady oraz burze. Roczna suma opadów wynosi około 2 500 mm, z czego najmocniej pada w listopadzie i grudniu. Najwięcej opadów występuje na zachodnim wybrzeżu Sumatry, a najmniej na Timorze. Charakterystyczną cechą dla klimatu Indonezji są nie tylko wysokie temperatury i spore opady, ale i wysoka wilgotność powietrza, osiągająca nawet 95%.
Nie ma jednego, konkretnego terminu, który stanowiłby najlepszy czas na podróż do Indonezji. Panująca na wyspach pogoda nie zmienia się znacząco w ciągu roku, a więc chwilowe załamanie pogody może nas spotkać tam zawsze. W Indonezji rozróżnia się jednak dwie pory: suchą i deszczową. Sucha trwa mniej więcej od maja do października, a deszczowa od listopada do kwietnia. Choć pora sucha jest uznawana na indonezyjskich wyspach za sezon turystyczny, pobyt w czasie pory deszczowej może być równie udany.
Nie ma co ukrywać – jadąc do Azji, jedziemy tam nie tylko dla ładnych widoków, ale i dla jedzenia. Smakoszy z pewnością nie rozczaruje także Indonezja. Czego warto spróbować podczas wyprawy do niej?
Kuchnia Indonezji jest nieco uboższa niż kuchnie jej sąsiadów. Nie oznacza to jednak, że na Bali czy Jawie nie znajdziemy ciekawych smaków i potraw. Indonezyjczycy kochają przede wszystkim ryż, owoce morza i mięso. W ich daniach bardzo często pojawia się mleczko kokosowe oraz dodatki z mango lub bananów, a całość zawsze skąpana jest w aromatycznych i silnych przyprawach. Gotowi na podróż po smakach Indonezji? Zaczynamy.
O ile w restauracjach położonych w miejscach turystycznych zazwyczaj dostaniemy menu w języku angielskim, o tyle możemy o nim zapomnieć w mniejszych knajpkach i na ulicznych straganach. Aby uniknąć loterii na swoim talerzu, warto zaznajomić się z podstawowymi słowami, używanymi w opisach jedzenia. To zdecydowanie ułatwi wybór potraw. Podpowiadamy co oznaczają pojedyncze słowa:
nasi – ryż; mie/mee – makaron; ayam – kurczak; ikan – ryba; sayur-sayuran – warzywa;
goreng – smażony; tajam/sambal – ostry; santan – mleczko kokosowe
Żadna podróż nie może odbyć się bez skosztowania lokalnych specjałów. Nie inaczej jest w Indonezji, zwłaszcza, że jedzenie tam jest stosunkowo bardzo tanie. Zdecydowanie warto spróbować potraw w warungach, czyli straganach ulicznych. Są one niedrogie, a zazwyczaj przygotowane według tradycyjnych, rodzinnych przepisów.
NASI GORENG
W języku indonezyjskim „nasi goreng” oznacza nic innego jak „smażony ryż”. Przygotowywany jest jednak ze specjalną mieszanką indonezyjskich przypraw, drobno posiekanymi warzywami i jajkiem. Zazwyczaj stanowi dodatek do różnorodnych dań mięsnych i rybnych, ale posłużyć może także jako danie główne. Jeżeli uważasz, że smak ryżu nie może Cię zaskoczyć, koniecznie spróbuj nasi goreng.
RAWON
Wołowa zupa Rawon to ciekawa mieszanka smaków. Kawałki mięsa oraz ryż lub makaron posypywane są słodkawymi orzeszkami keluak, które w smaku przypominają nieco gorzką czekoladę. Całość przyprawia się ostrym sosem sambal oraz sokiem z limonki.
SAYUR LODEH
Jest to jedno z podstawowych dań narodowych Indonezji oraz prawdziwe „niebo w gębie”, w szczególności dla wegetarian. Sayur Lodeh to zupa warzywna przygotowywana na bazie mleczka kokosowego. Oprócz warzyw i roślin strączkowych (zazwyczaj bakłażana, fasoli i papryki) dodaje się do niej także tempeh i mało znane w Polsce warzywo zwane chlebowcem.
NASI PADANG
Nasi Padang to kolejna odsłona indonezyjskiego ryżu. Gotowany ryż polewa się mieszanką świeżej pasty curry z mleczkiem kokosowym oraz doprawia kaffirem, czosnkiem i miksem różnorodnych przypraw.
SATE AYAM
W Indonezji bardzo popularną przekąską są małe, grillowane szaszłyki z mięsa kurczaka. Sate Ayam kupić tam można prawie na każdym ulicznym straganie z jedzeniem. Podawane są zazwyczaj w towarzystwie dipu ze zmielonych orzechów.
KANGUNG
Kangung nazywany jest „chińskim wodnym szpinakiem”. Roślina ta stanowi ważny składnik wielu indonezyjskich potraw, ale często serwowany jest także jako osobne danie lub przystawka. Zazwyczaj podawany jest z gęstym sosem plecing sambal, wykonanym z ostrej papryczki chilli, czosnku i pasty z krewetek. Jest to danie typowo jawajskie i bardzo rzadko spotykane w innych zakątkach świata.
Indonezja to kraj wieloetniczny, co ma niemały wpływ na jej kulturę, tradycje i sposób życia jej mieszkańców. Wielokulturowość i bogata historia czyni ją niezwykle barwnym i zdecydowanie nie nudnym krajem.
Wystarczy jedna wycieczka po indonezyjskich wyspach, a nawet krótki spacer po indonezyjskim mieście, by zauważyć jak różnorodne kulturowo jest tamtejsze społeczeństwo. Zamieszkuje ją bowiem wiele rozmaitych nacji, a na wyspach archipelagu doliczyć się można ponad trzysta różnych grup etnicznych. Różnorodność kulturowa ma także związek z ilością religii wyznawanych w Indonezji oraz jej kolonijną historią. Nieopodal meczetów znaleźć tam można posągi przedstawiające buddę, a obok nowoczesnych budynków, antyczne świątynie hinduistyczne.
W sztuce archipelagu wysp indonezyjskich zauważyć można silny wpływ nie tylko rodzimych tradycji, ale i kultur sąsiednich np. południowochińkiej czy indyjskiej. Dawna architektura, malarstwo i rzeźbiarstwo związane są zazwyczaj z wyznaniami buddyjskimi i hinduistycznymi. Natomiast w sztuce bardziej współczesnej da się zauważyć silne wpływy kolonizatorów (zwłaszcza Holandii) oraz tradycji muzułmańskich. Do najważniejszych elementów kultury Indonezji należą taniec i muzyka. Stanowią one nie tylko część różnorodnych ceremonii i uroczystości, ale i stały element życia codziennego. Korzeni tradycyjnych tańców indonezyjskich należy dopatrywać się bowiem w ważnych kulturowo mitologii i podaniach religijnych. Służą one do wyrażania emocji, czczenia bogów, przekazywania tradycyjnych legend oraz celebrowania ważnych momentów, takich jak ślub czy narodziny dziecka.
Niezwykłym widowiskiem, a zarazem ważnym elementem kulturowym Indonezji jest kukiełkowy teatr cieni, zwany Wayang (co w języku jawajskim oznacza „cień”). Za jego pomocą przekazywane są przede wszystkim różnorodne indonezyjskie legendy, opowieści muzułmańskie i tradycyjne bajki. Tłem muzycznym dla historii opowiadanych za pomocą cieni kukiełek, jest grana na żywo muzyka ludowa. Wykonuje się ją przede wszystkim za pomocą instrumentów strunowych oraz gongów i bębnów.
Religią dominującą w Indonezji jest islam i to on dyktuje pewne normy społeczne. Choć Indonezyjczycy nie są tak konserwatywni i restrykcyjni jak przykładowo mieszkańcy Bliskiego Wschodu, musimy pamiętać o podstawowych różnicach między tamtejszą a polską kulturą. Przede wszystkim niewskazane jest noszenie zbyt skąpych, wyzywających ubrań, zwłaszcza w pobliżu miejsc kultu. Wchodząc do meczetów należy zdjąć obuwie, a panie dodatkowo muszą zakryć włosy i kolana (nawet gdy są w długich spodniach). Niewskazane jest także dotykanie świętych posągów, np. tych przedstawiających Buddę. Prawo indonezyjskie nie różni się znacząco od polskiego. Wyjątkiem są kary za posiadanie lub spożywanie narkotyków, jako że może tam za to grozić nawet kara śmierci.
W Indonezji panuje nie tylko inny czas niż w Polsce, ale i obowiązuje różny kalendarz świąt. Warto o tym pamiętać planując wyprawę na tropikalne indonezyjskie wyspy, by wybrać najlepszy moment na podróż.
Indonezja rozciąga się na trzy strefy czasowe, a co więcej nie zmienia się w niej czasu z letniego na zimowy. Obliczenie aktualnie panującej w niej godziny może sprawić więc nieco trudności. Inny niż w Polsce jest także kalendarz dni wolnych od pracy, ponieważ obchodzi się tam inne święta i uroczystości. Jak obliczyć czas na indonezyjskich wyspach i jakie najważniejsze święta celebrują Indonezyjczycy?
Indonezja jest szóstym co do wielkości krajem na świecie i składa się na nią kilkanaście tysięcy wysp i wysepek. Nic więc dziwnego, że rozciąga się ona aż na trzy strefy czasowe. Oznacza to, że inny czas będzie panował na jej zachodnich a inny na wschodnich wybrzeżach. Co więcej nie zmienia się tam czasu z zimowego na letni, dlatego zimą różnica czasu między Indonezją a Polską zwiększy się o jedną godzinę.
Miasto | Czas letni | Czas zimowy |
Dżakarta (Jawa) | CET +5h | CET +6h |
Denpasar (Bali) | CET +6h | CET +7h |
Jayapura (Papua) | CET +7h | CET +8h |
Oznacza to, że jeżeli obecnie w Polsce jest godzina 10.00 rano czasu zimowego, w Dżakarcie wybiła godzina 16.00. Natomiast jeżeli w Warszawie wybije północ w letni wieczór, mieszkający w Jayapurze Indonezyjczycy wychodzą właśnie do pracy, bo jest godzina 7.00 rano.
Ze świąt o charakterze państwowym, najważniejszym są obchody rocznicy odzyskania przez Indonezję suwerenności. Dzień Niepodległości przypada na 17 sierpnia i ma się nijak do pełnych patosu polskich uroczystości 11 listopada. Tego dnia Indonezyjczycy organizują różnego rodzaju huczne festyny, jarmarki i potańcówki. Na wsi do najważniejszych tradycji (i największych atrakcji dla turystów) należą zawody wspinaczki na naoliwiony pal bambusowy. W Indonezji natknąć się można także na wiele świąt religijnych różnych wyznań (przede wszystkim islamu, chrześcijaństwa, buddyzmu i hinduizmu), jako że obowiązuje tam kilka religii urzędowych. Jednakże aż 88% społeczeństwa określa siebie jako muzułmanów, dlatego w kraju obchodzone są głównie święta islamskie. Do najważniejszych z nich należy oczywiście Ramadan, który dla muzułmanów jest równie ważny jak dla katolików Boże Narodzenie. Przez 30 dni obowiązuje tam post, który następnie kończony jest wykwintną kolacją w rodzinnym gronie. W ten sposób muzułmanie świętują zejście na ziemię archanioła Gabriela, który ukazał się Mahometowi, przekazując kilka wersów przyszłej świętej księgi islamu, czyli koranu. Dla podróżnych z europy niezwykłą atrakcją będą jednak przede wszystkim wszelkie święta buddyjskie i hinduistyczne, które zazwyczaj łączą się z kolorowymi korowodami, tańcami, hucznymi festynami lub klimatycznym zapalaniem świec i śpiewem.
Jadąc do Indonezji nie musimy wykonywać żadnych szczepień obowiązkowych. Warto jednak zapoznać się z listą szczepień zalecanych. Co więcej istnieje spore ryzyko, że podczas wyprawy dorwie nas zatrucie pokarmowe. Dowiedz się jak przygotować się do wyjazdu oraz jakie leki zabrać ze sobą z Polski.
Przesadą byłoby powiedzieć, że w Indonezji na każdym kroku czyhają na nas potwory w postaci niebezpiecznych chorób zakaźnych. Należy jednak pamiętać, że (podobnie jak inne państwa azjatyckie) jest to kraj o zupełnie innej florze bakteryjnej, na którą my Polacy nie jesteśmy odporni i występują tam zupełnie inne choroby niż w Europie. Większości dolegliwości i chorób zapobiec jednak można poprzez szczepienia, leki profilaktyczne i przestrzeganie prostych zasad higieny.
Lekarze medycyny podróży osobom wybierającym się do Indonezji zalecają zaszczepić się przeciwko tężcowi, durowi brzusznemu oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Tężcem można zarazić się w wyniku skaleczenia lub zadrapania, a durem brzusznym po spożyciu skażonej wody lub zjedzeniu brudnego owoca. Wirusowego zapalenia wątroby typu A można „nabawić się” pijąc skażoną wodę, a typu B nawet podczas prostego zabiegu u lekarza, u kosmetyczki czy fryzjera. Wśród szczepionek zalecanych znajdują się także te na japońskie zapalenie opon mózgowych oraz wściekliznę, jednakże te stosowane są rzadziej. Szczepienia trzeba przyjąć odpowiednio wcześnie (4–6 tygodni przed wyjazdem), dlatego o wizycie u lekarza medycyny tropikalnej warto pomyśleć nawet na kilka miesięcy przed wyjazdem. Jeżeli wyjeżdżasz za mniej niż miesiąc – nic straconego. Lepiej przyjąć szczepionkę za późno niż wcale. Szczepionki nie są niestety rzeczą tanią, ale po pierwsze – działają nawet przez kilka lat, a po drugie – zdrowie nie ma ceny, prawda?
Podczas wyprawy po indonezyjskich wyspach nasza apteczka powinna zostać wyposażona w leki przydatne w trakcie zatruć pokarmowych – środki przeciwgorączkowe, węgiel oraz leki na biegunkę. Choć w Indonezji nie ma wielkiego ryzyka zarażenia się malarią miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych w przypadku podróży poza Jawę i Bali. Przydadzą się także wszelkie repelenty i zabezpieczenia przeciwko komarom np. moskitiery czy odpowiednia odzież.
Jadąc do takiego kraju jak Indonezja, musisz pamiętać o podstawowych zasadach, zmniejszających ryzyko „złapania” niechcianej choroby. Przede wszystkim: pij jedynie wodę butelkowaną! Nigdy nie spożywaj napojów z nieznanego źródła i zapomnij o kostkach lodu. Dotyczy to nawet mycia zębów – lepiej płukać je wodą z butelki. Nigdy nie jedz nieumytych warzyw i owoców, a przemywaj je najlepiej (znowu) wodą z butelki. Na czas wyjazdu lepiej zrezygnować także z wizyt u kosmetyczek czy fryzjerów, a zwłaszcza z takich zabiegów jak piercing.
Opieka medyczna w Indonezji, zarówno państwowa, jak i prywatna, jest płatna. Poziom szpitali publicznych może być dla Europejczyka niezadowalający, dlatego w przypadku choroby w czasie podróży lepiej skorzystać z pomocy klinik prywatnych. Niezbędne jest więc wysokiej klasy ubezpieczenie, które pokryje ewentualne koszty leczenia. Jadąc na wyprawę z Solistami w cenie wyjazdu posiadasz rozszerzony pakiet ubezpieczeń zdrowotnych, dlatego nie musisz załatwiać go we własnym zakresie. Dodatkowo możesz uzupełnić je o ubezpieczenie od chorób przewlekłych.
Pobyt w indonezji (biorąc pod uwagę jedzenie, noclegi i lokalny transport) jest stosunkowo tani. Ceny mogą się jednak nieco wahać w różnych zakątkach kraju. Co jest walutą Indonezji oraz ile pieniędzy wziąć ze sobą na wyprawę?
Najdroższym miastem w Indonezji jest jej stolica Dżakarta. Wyższe ceny w sklepach, restauracjach i hotelach zaobserwować można także w najbardziej turystycznych lokalizacjach kraju. Mimo to Indonezja jest idealnym kierunkiem dla tych, którzy szukają egzotyki i pragną zobaczyć rajskie krajobrazy, nie wypłukując przy tym swojego portfela.
Walutą obowiązującą w Indonezji jest rupia indonezyjska (IDR lub RP). Dla podróżnych z Polski nieco problematyczne może okazać się przyzwyczajenie do wysokich nominałów, w jakich rupia występuje. Jeden złoty to bowiem około 3742,51 IDR (kurs z dnia 09.03.2019). Płacąc więc przykładowo za niedrogi posiłek w restauracji zapłacimy 30 000 IDR. Rupia indonezyjska nie jest dostępna w polskich kantorach, a więc w podróż najlepiej zabrać ze sobą dolary amerykańskie, które bez problemu wymienimy w kantorach indonezyjskich.
Koszt podróży zależy oczywiście od naszych prywatnych preferencji i samego sposobu podróżowania. Bez względu jednak na to czy wybieramy się na niskobudżetową wyprawę backpackerską czy ekskluzywne wczasy, w swoich wydatkach warto przewidzieć wizyty w restauracjach. W Indonezji jedzenie nie jest bowiem drogie, a za to skradło serce niejednego smakosza. Podczas podróży należy jednak uważać na drobnych oszustów, którzy będą próbować sprzedać nam rejsy statkiem w dużo większej cenie niż rzeczywista lub przewieźć nas taksówką za znacznie wygórowaną kwotę.
posiłek w niedrogiej knajpce – ok. 35 000 RP (ok. 9,35 PLN)
posiłek w eleganckiej restauracji – ok. 170 000 RP (ok. 45,42 PLN)
kawa w restauracji – ok. 20 000 RP (ok. 5,34 PLN)
1,5 litrowa butelka wody niegazowanej – ok 6 000 RP (ok. 1,60 PLN)
chleb – ok. 20 000 RP (ok. (ok. 5,34 PLN)
litr mleka – ok. 22 000 RP (ok. 5,88 PLN)
tuzin jajek – ok. 30 000 RP (ok. 8 PLN)
kilogram bananów – ok. 14 000 RP (ok. 3,74 PLN)
0,5 litrowa butelka piwa – ok. 30 000 RP (ok. 8 PLN)
bilet w lokalnym transporcie – ok. 30 500 RP (ok. 8,15 PLN)
para jeansów – ok. 300 000 RP (ok. 80 PLN)
bawełniana sukienka – ok. 250 000 RP (ok. 67 PLN)
nurkowanie z instruktorem – ok. 800 000 RP (ok. 215 PLN)
bilet wstępu do Lasu Małp w Ubud – 80 000 RP (ok. 21 PLN)
bilet wstępu do Hot Springs (pol. gorące źródła) w Banjar – 20 000 RP (ok. 5,34 PLN)
Podróż do Indonezji nie wiąże się z długim procesem wyrabiania wizy czy podpisywaniem sterty papierów i załatwianiem uciążliwych formalności. W przypadku wyjazdów turystycznych, obowiązuje tam bowiem ruch bezwizowy.
W 2015 roku władze indonezyjskie zniosły obowiązek wizowy dla czterdziestu pięciu krajów, w tym również dla Polski. Wjazd bezwizowy możliwy jest jednak tylko w przypadku podróży w celach turystycznych, na okres nie dłuższy niż 30 dni (liczonych od momentu przekroczenia granicy). Wiza do Indonezji konieczna jest dla osób, które chcą na terytorium kraju podjąć pracę lub naukę bądź też przebywać tam dłużej niż przez miesiąc. Osoby wybierające się do Indonezji z Klubem Podróżników “Soliści” nie muszą martwić się żadnymi formalnościami. Pamiętaj jednak, że aby wjechać do Indonezji musisz posiadać paszport ważny minimum 6 miesięcy. Na wszelki wypadek warto wziąć ze sobą także dwa zdjęcia paszportowe.
Do Indonezji bez wizy wjechać można tylko w specjalnie wyznaczonych do tego miejscach. Ich listę znaleźć można na stronie Ambasady Rzeczypospolitej w Dżakarcie. Liczy ona kilkaset portów lotniczych oraz portów morskich, na których znajdują się oficjalne przejścia graniczne. Mimo, że wiza nie jest wymagana służby graniczne mogą poprosić o okazanie biletu powrotnego lub biletu na dalszą podróż. Przy wjeździe do Indonezji nie ma także obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy bądź deklarowania jej na granicy. Wjazd możliwy jest jednak jedynie z paszportem ważnym minimum 6 miesięcy od momentu przekroczenia granic.
W przypadku dłuższego pobytu lub wyjazdu do Indonezji w innym celu niż turystyczny, wyrobienie wizy będzie nieuniknione. Aplikować o nią należy osobiście w Ambasadzie Indonezji w Warszawie. Aby ubiegać się o każdą inną wizę niż wiza turystyczna (tj. np. wielokrotną, biznesową czy długoterminową) trzeba posiadać paszport ważny minimum 18 miesięcy. Podjęcie pracy w indonezyjskiej firmie możliwe jest tylko w przypadku posiadania specjalnego pozwolenia na pracę, a proces jego wyrabiania jest niestety długi i kosztowny.
W dalszym ciągu istnieje możliwość wyrobienia tzw. wizy On-Arrival, czyli wydawanej na lotnisku lub w porcie w Indonezji. Wiele osób decyduje się na jej wykupienie, ponieważ choć wydawana jest na 30 dni, możliwe jest jej przedłużenie w najbliższym urzędzie imigracyjnym. Tymczasem wjazd bezwizowy nie podlega przedłużeniu, a po upływie miesiąca kraj należy bezwarunkowo opuścić.
Wiza turystyczna wydawana jest na okres 30 dni, a na miejscu przedłużyć ją można o kolejny miesiąc. Innego rodzaju wizy wydawane są na nie dłużej niż 12 miesięcy. W przypadku przekroczenia terminu ważności wizy, kara przy wyjeździe wynosi od 250.000 IDR do 350.000 IDR za każdy dzień zwłoki. Przy dłuższych okresach nielegalnego przedłużenia pobytu, podróżnemu grozi deportacja, a nawet więzienie.